Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
çalmaq — 1. f. 1. Çalğı alətində bir musiqi nömrəsi icra etmək, çalğı alətini səsləndirmək. Tar çalmaq. Dumbul çalmaq. Pianino çalmaq. – Oxuyub çalanlar yavaş yavaş kamança və udu hazırlayıb çalmağa başladılar. Bir qədər ərəbcə çalıb oxudular. M. S. O..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vurmaq — f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq. Əllərinə vurmaq. – <İvan bəy:> Səsini kəs, buyuraram, başına yüz tatarı vurarlar. N. V.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çalma — 1. «Çalmaq 1»dan f. is. Kamançada çalma. 2. «Çalmaq 2»dan f. is. 3. is. 1. Başa sarınan sarıq. Hind kişilərinin başında çalma vardı. ◊ Çalma çalmaq (vurmaq) – başına çalma sarımaq. Çalmanı başa çaldı; Göz üstən qaşa çaldı. Mən namərdə neylədim;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çəpik — 1. is. Alqış, əl çalmaq. Çəpik çalmaq – alqış əlaməti olaraq əllərini bir birinə vurmaq, əl çalmaq. . . Bəylər də qaqqıldayaqaqqıldaya qızların oynamağına çəpik çalırdılar. C. M.. Yallı gedir ağacları, çəpik çalır yarpaqları. M. Müş.. 2. is.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rəng — is. <fars.> 1. Bir şeyin işıq tonu. Tünd rəng. Qırmızı rəng. – Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar. A. Ş.. Xoşdur mənə, xoşdur bu təbiətdəki rənglər. S. Rüst.. Rəngi qaçmaq (getmək) – öz təbii rəngini itirib bozarmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zurna — is. Nəfəslə çalınan boruşəkilli, ağzıgen, kəskin səsli musiqi aləti. Zurna çalmaq. – Birdən qulağıma zurna səsi gəldi. S. S. A.. Rəqs qurtardıqda qapıdan məşəllərin işığı görünür və zurna səsi eşidilir. Ü. H.. <Gülyaz> . . ordlarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zəfər — is. <ər.> tənt. Qalibiyyət, qələbə. Gəncə zəfəri İbrahim xanın nüfuzunu Azərbaycan xanlıqları arasında bir qat daha artırdı. Ç.. Ey zəfər nəğməsi, sən ey şən nəğmə! Qanlı cəbhələrdə döyüşən nəğmə. N. R.. Gəzib bu dost elləri, dolansan qarış … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şırıqqa — (Göyçay, İmişli) çırtıq ◊ Şırıqqa vurmağ (İmişli) – musiqinin ritminə uyğun olaraq çırtıq çalmaq. – Toyda hamı şırıqqa vururdu. Şırıqqa tutmağ (Göyçay) – musiqinin ritminə uyğun çırtıq çalmaq. – Qızdar şırıqqa tutublar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ala-bula — sif. Rəngbərəng xallardan, zolaqlardan ibarət, cürbəcür rənglərə boyanmış, müxtəlif rəngli. Ala bula pişik. Alabula tula. – Ağaclar ala bula rəng alırdı. M. Hüs.. Bu gün Kosa təmizlik işində irəliyə gedib dəsmalı ilə mürəkkəb qablarını, yoğun… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
